Kahperengi-Hande Altaylı

Ah hayır hayır hayır! Gözyaşlarımı akıttım ve bitirdim. 

Çok çok etkileyici bir kitaptı. Hande Altaylı beni hayal kırıklığına uğratmadı. Hani ciddi anlamda etkiledi beni. Tamam doğruyu söylemek gerekirse ilk başlarda çok kısa bi süre sıkıldım. Ama kitap hemen kendini toparladı sonra varya bağımlılık yarattı. Tenefüslerde, ders molalarında, yatmadan önce derken bi bakmışım bitmiş bile kitap.

Öncelikle kitap bi bölüm geçmiş bi bölüm şimdiki zaman olarak anlatılıyordu,sırasıyla. Bu bence ayrı bi hava katmıştı kitaba. Çok iyi de bağlamıştı yazar.

Konuya gelecek olursak ;

Bir aile(!)nin, yaşadıkları, aslında bir aile olamamalarını anlatıyordu. Narin'in ve kardeşlerinin tam çocuk olamadığını, zor şartlar,zor durumlar içerisinde nasıl yaşadıklarını ele almıştı. Ama hayat hep en olmadık yerlerde vurmuştu...Bi maçta gördüğü kahverengi gözlü, -annesinin deyişi ile KAHPERENGİ gözlü- çocuktan sonra değişmişti belki de hayatı.

Narin'in babası, kaba saba Narin'i,kardeşlerini ve annesini döven bir adamdır. Annesi ise, kitabın anlatımıyla gün geçtikçe çirkinleşen bir kadındır. Babası sırf, Hatice'den -annesinden- kalacak para için evlenmiştir ama Hatice'nin babası öldüğünde mirastan nasibini alamamışlardır.

Birde kapı komşuları Erdoğan var. Gördüğüm en iyi adam. Şüphesiz. Karısını seven,iyi bir ailesi olan adam... 

Daha sonra Narin'in bi süre sonra İstanbula gitmesiyle tanıştığı Deniz var. Narin'in tek ailesi Deniz olmuştur tanıştığından itibaren. Tabii aşkı Fıratla bi süre sonra hiç olmadık yerde,hiç olmadık kişiyle de karşılaşması olayın boyutlarını değiştiriyor.

Ayrıca Denizle ilk tanıştığı zamanlarda Deniz'in hareketlerine bayıldım. Yeri geldiğinde çok güldürdü beni. 

Ama şu var ki ; son bölümler varya beni yıktı. Hele ki son 3 sayfa beni harap etti. 

Ve ve ve, Deniz'in dostluğu... Beni duygulandıran yerlerdendi.

Diyebileceğim şey, OKUYUN!

Yorumu uzatmamak adına kısa bi alıntı yazayım ; 

'' ... ve başkasının yerine oturduğunuzda hayat sizi oradan kaldırmayı bilirdi. '' 

Kahperengi