Yarına Dokunmak dün gece bitti. Niye bitti ? Niye çabucak bitti ? Su gibi akıp geçti. Kitabı okurken her sayfada biraz beklediğimi hatırlıyorum. Ve aklımda hep şu soru ' Ben olsam ne yapardım ?' Cevabım hep farklıydı ama sonuç hep aynı. Ben zayıf olurdum. Ama ne diyorum biliyor musunuz ? İyiki Destina güçlü,iyiki o güçlü... Kitabın bize verdiği en büyük mesajlardan biride ' şükredin '. Bazen hepimiz offluyoruz hayata karşı. Bıktım diyoruz. Oysa Destina ? Destina onca şeyden sonra gerçekten mutlululuğu hakeden biriydi. Mutluluğa kavuştu mu kavuşmadı mı bir şey demeyeceğim onun hakkında çünkü biliyorum ki okuyacak daha çok kişi var ve bozulmasın heyecanı.Gerçekten okunası bir kitap. Bu yüzden sevgili NURGÜL ÇELEBİye binlerce kez teşekkürlerimi sunuyorum. Bir kaç alıntıyla da yorumumu bitiriyorum :
Her gün bir öncekinin rengini taşıyordu.
Ne siyah...
Ne beyaz...
Sarı bir yaprak kadar solgun...
...
Ama değişmeyen yepyeni bir şey vardı.
Değişimin sürekliliği...
Kesinlikle önerilir. En kısa zamanda okumanız temennisiyle..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder